Busz Leśny

[Adostume]

Ostrze wbiło się w krtań istoty ludzkiej, uśmiercając ją natychmiastowo. - Coś uczynił! - Syknęła przeraźliwie. - Całą zabawę żeś popsuł, Asonimie! - Warknęła cicho, mrużąc oczy. Po chwili wbiła swe kły w szyję ofiary, pijąc krew, która szybko się kończyła, wypływając przez ranę w krtani.

[Asonim Rexa]

Asonim syknął cicho. - Ty chcesz krwi, ja chce mięsa. W czym więc problem? - mruknął. - Jaką niby zabawę? Ah, już rozumiem. Nie musisz już nic mówić. - Po czym rozejrzał się wokoło, zauważając innego człowieka szybko ruszyłw jego stronę.

[Adostume]

Oderwała kły i puściła, martwego już, człowieka, który z hukiem upadł na ziemię. Oblizała kły i usta, po czym znów ruszyła bezszelestnie przed siebie, zagłębiając się w lesie.

[Asonim Rexa]

Asonim namierzywszy cel rzucił się pędem na niego, tym razem nie pozwalając odebrać sobie ofiary. Rozejrzał się wokoło, po czym z uwielbieniem zanurzył kły delikatnie w karku, powoli, sprawiając ból..

[Adostume]

Schowała miecz i rozglądała się w około. Była tylko ona i drzewa. Czekała na noc, gdy w końcu będzie mogła zacząć prawdziwe polowanie.

[Asonim Rexa]

Gdy skończył obiad wstał i ruszył cicho tropem wampirzycy, mając nadzieję, że coś wytropiła.

[Adostume]

Zasyczała cichutko, obnażając kły, wypatrując jakiegokolwiek ruchu. Nic nie wypatrzyła, było pusto, jak... jak nie w lesie. Wskoczyła na drzewo i przyjmując niemalże kocią pozycję, czekała.

[Asonim Rexa]

Przylazł tu za wampirzycą, rozglądając się wokoło. - Pustki. Ten las lśni pustkami. Nie ma co jeść, a jeden człowiek nie starczy.. - mruczał do siebie w zamyśle.

[Adostume]

Odwróciła się gwałtownie, słysząc cichy głos. Zmrużyła oczy, widząc Asonima. - Czegoż on ode mnie chce? - Mruknęła cichutko pod nosem.

[Asonim Rexa]

Słysząc głos wampirzycy uniósł głowę w stronę korony drzew, na której siedziała wampirzyca. - Niczego nie chce. Szukam czegoś jadalnego.

[Adostume]

- To czemuś tu przyszedł za mną, Asonimie? - Mruknęła. Po chwili westchnęła, lecz nadal groźnie, i zeskoczyła z drzewa. Wyrzuciła ręce do góry. - Nie wytrzymam! Tradycje tradycjami, ale nie mogę dłużej pieprzyć jak średniowieczna damulka. - Warknęła, ni to do siebie, ni do Asonima. - Po coś za mną tu przylazł? - Warknęła groźnie, wyciągając miecz i celując nim w klatkę piersiową Asonima.

[Asonim Rexa]

Kąciki jego ust uniosły się delikatnie, oparł ramiona o konar drzewa i przymrużył oczy. - Myślałem, że znalazłaś coś do jedzenia.

[Adostume]

- A co to ja jestem do cholery? Służąca? Sam rusz swój leniwy, Asonimski tyłek i idź coś znaleźć. - Warknęła ostrzegawczo, machając zabójczą bronią.

[Asonim Rexa]

- Jak sama przecie dobrze wiesz, jestem na to zbyt leniwy. - Szyderczy uśmieszek nie znikał mu z ust, a głos przeciekał sarkazmem.

[Adostume]

- To sobie lepiej znajdź kogoś innego, bo ja na pewno nie mam zamiaru dać się wykorzystać. - Syknęła, jeszcze raz wymachując mieczem, po czym ruszyła przed siebie, niemalże nadużywając tej swojej wampirzej szybkości.